Zeven schrijfsters en hun coach, deel 6

• Miriam Janssen -
• 23/07/2018  |  Comments (0)

---

R wil deze week ontdekken ‘of ze nog kan schrijven’, na jaren met weinig productie.  Niemand anders die daaraan twijfelt, maar je moet het zelf voelen! R was eigenlijk van plan om verder te gaan met columns over maatschappelijke onderwerpen, maar onder invloed van de collega schrijfsters en de opwarmoefeningen, wordt het een autobiografische week.
R gaat met grote sprongen door de tijd. In haar puberteit moest ze van de hippe randstad verhuizen naar textiel-Twente. Onderkoeld beschreven zien we  Almelo door de ogen van de veertienjarige. R vraagt zich af of de emotie er wel genoeg uit komt, omdat ze die maar op twee plekken expliciet benoemt. Van mij mogen die twee plekken nu juist weg, want in de rest van de tekst spreken het verdriet en de boosheid uit tal van kleine observaties. Zoals de straten van Almelo, allemaal even kaal, lang en recht. We lezen over haar moderne, warme oma die haar als het ware altijd toeknikte: ‘Goed gedaan!’ ’Kind, trek je er niks van aan!’ Het meest actuele stuk gaat over een museumbezoek met een nieuwe vriendin uit E. Het schilderij moet er uit komen, en vooral J, de nieuwe vriendin. Niet verteld, maar vertoond. Hier vergrijpt R zich aan een zijpad: een echtpaar dat je gewoon hóórt kibbelen voor de schilderijen. Dit moet er uit, het gaat over iets anders. Dus misschien toch weer geestige, sprankelende stof voor een column? Ja, R kan nog schrijven!