Zeven schrijfsters en hun coach deel 4

• Miriam Janssen -
• 11/01/2018  |  Comments (0)

---

M is begonnen aan haar volgende boek, zeer tegen haar eigen zin- en dat zie je aan haar.  Tot het schrijven van dit boek voelt zij zich nu eenmaal verplicht aan de doelgroep, mensen die met kinderen werken .
Jaren geleden zocht ze naar woorden, zinnen, een stijl, en was onzeker over elk element van haar schrijven. Ze weet nu dat ze kán schrijven en het soms zelfs leuk vindt. Maar bij deze zoveelste zware opdracht duiken alle onzekerheden weer op. ‘Gewoon doen!’ zegt ze flink.
Ze buit de schrijfweek helemaal uit, schrijft laat en vroeg en laat de (leuke) gezamenlijke schrijfmomenten vaak schieten. ‘Wie is toch die mevrouw die je steeds achter de computer ziet zitten?’ vragen andere hotelgasten - M heeft een kamer met groot raam aan de binnentuin.

Elke dag legt M mij wel een tekst voor of een dringende vraag,  Dan zitten we even samen hardop te denken: hoe moet dit hoofdstuk heten? Hoe kun je de informatie zo structureren dat deze begeleidsters  ermee kunnen werken? Hoe maak je het filmischer?  Is een indeling in 20 elementen niet  te uitgebreid, kunnen vijf voorbeelden ook volstaan? Ik moet M er op wijzen dat ze bijna door haar coachtijd heen is. Ik moet tenslotte genoeg tijd en energie overhouden voor de anderen!
Er doemt een steeds helderder vorm op voor het boek en M begint er lol in te krijgen. We ontdekken ook dat bij haar de volgende tussenstap goed werkt: als je ergens veel van weet, maar je denkt het niet op te kunnen schrijven, kun je het eerst hardop aan jezelf vertellen (of het opnemen) en dat verhaal  uitschrijven. Het werkt! We zien M steeds meer bij de gezamenlijke onderdelen, en elke dag badmintont ze meerdere keren, want … het komt af!