Zeven schrijfsters en hun coach, deel 2

• Miriam Janssen -
• 03/10/2017  |  Comments (1)

---

C werkt aan een fantastisch, futuristisch verhaal over technische zaken als sterrenstelsels en reizen in de tijd. Daar kan mijn alfageest niet bij, maar ik kan wel een onbevangen lezer zijn, die let op begrijpelijkheid en toon. C schrijft dit verhaal voor een opdrachtgever uit de IT wereld, die het met kerst  als relatiegeschenk gaat uitdelen. Een bijzondere taak, waar C zich op stort met al haar energie. Ze googelt de nodige info met vlugge vingers bij elkaar. ‘Jij bent dus zijn ghostwriter’, zeg ik -  en dat gaat een eigen leven leiden. Want (hoe) kom je dan op de kaft van het boek?  Ik ben enthousiast over de gekozen vorm -een fictief verhaal met levendige personages- maar raak verstrikt in namen en tijden.

Daar kan C mee verder. Zij heeft duidelijk behoefte aan bevestiging, maar wil graag ook kritisch commentaar. Ik zet mijn oren open tijdens ons tweede gesprek: zij heeft het kapitale hoofdstuk in eerste versie klaar en leest het mij hardop voor. Dat alleen al werkt: C hoort vanzelf waar het hapert. Ik vind het geheel  filmisch en fantasierijk, en gelukkig niet zweverig of saai. Maar ik zie niet waarom die engel, een verlichte en koninklijke figuur, een man moet zijn. En waarom moet hij/zij, die zo’n gelijkheidsideologie hanteert, op een plateau zweven boven de Aardelingen? C laat het personage neerdalen en tussen de bezoekers door bewegen. De volgende keer is het inderdaad een vrouw geworden. Verder vind ik dit stuk een veel te lange monoloog, waardoor het een ‘lesje’ wordt. C gaat het opknippen in delen, waartussen ze iets laat zien van de reacties van de toehoorders, de omgeving en de bewegingen van de figuur zelf. In de slotbijeenkomst kan ze het stuk voorlezen waarin de aardbewoners teruggaan naar de aarde. Dit verhaal is bijna klaar!