Schrijven op een boomstam

• Miriam Janssen -
• 19/09/2015  |  Comments (0)

---

We zijn weer terug in Nederland, het gewone leven vangt aan.Dat is even wennen na vijf dagen wandelen en schrijven in de Vogezen !?
Tien cursisten, een docent, een kok en een wandelbegeleidster/gastvrouw. Dat waren, samen met het oude boerenhuis "Le Verger' en de heuvels en bossen daar omheen, de ingrediënten van vijf bijzondere dagen. Een halve dag schrijfworkshop, een halve dag wandelen (als het weer het toeliet), en verder tijd voor teksten uitwerken, schrijven, eten, kletsen, lezen, zwijgen, genieten van de mooie tuin. Vakantie, maar dan anders.

Loop de tuin in en neem waar. Wat zie je, hoor je, ruik je? Zet je zintuigen in om een puur waarnemend gedicht van 5-7-5 lettergrepen te maken- een haiku dus.
Zo klein als de tekst wordt, zo groot is de moeite die het kost om echt puur waar te nemen en daar niet van alles in te leggen: meningen, uitroepen, interpretaties.
Maar de dames blijven maar puzzelen tot het 'goed' is. De juf tevreden, want weten wanneer je alleen maar beschrijft, en wanneer je er iets van jezelf in legt, dat is een basis voor een schrijver. Net zoals het waarnemen zelf een basis is om filmisch te schrijven. En dat kan weer goed gebruikt worden in de reisverhalen van dag 2. Zo'n leeg huis in een dorp als dit, je stelt je voor hoe jij daar enthousiast in zou trekken- en je vraagt je af of dat in winters, als je ouder wordt en iets gebrekkiger, nog steeds zo idyllisch is.

Een andere schrijfster gebruikt hetzelfde lege huis en dorp op dag drie in haar column: ligt hier wellicht huisvesting voor jonge asielzoekersgezinnen? De nukkige Franse opa voor het café rolt tenslotte de oude bal die hij nog op zolder had, naar een Syrisch kind. Gaat er meer rollen dan die bal?
De columns waren erg in trek als genre, maar ook zij vragen heel wat vaardigheid: je moet de juiste toon treffen, je moet een goed thema vinden en daarover iets te melden hebben- en dat in liefst minder dan 400 woorden. Maar als dat dan lukt, dan héb je ook wat!

We waren het erover eens dat het wandelen een prettige manier is om na zo'n workshop weer leeg te waaien, om te broeden op ideeën, om plantjes te bestuderen en streeksfeer op te snuiven.
Kortom, misschien volgt er in 2016 nog zo'n combinatie-arrangement. Er wordt op gebroed.