Ga je mee naar Het Paradijs?

• 07/03/2014  |  Comments (0)

---

De toren van Babel

Zo mooi in de avond
in Jeruzalem.
De ondergaande zon
de wind
zo prettig, zo fijn.

Ik val niet om
maar ik ben haast
zo hoog
als de wolken.

Erik, Zonnebloem groep 5

De appel in Eva's hand

Ik ben de appel
ik hang aan de boom
Eva pakt mij
wat zou ze met mij doen?

Eva, eet mij niet op,
doe het nou niet!
Eva twijfelt
zou ik het doen of niet?

Ik word opgegeten door Eva
en weg is het paradijs!

Babet, groep 6 Iemenschelf

Nee, het Paradijs is niet dat bijzondere restaurant in Enschede. Maar daar vlakbij, in het Rijksmuseum Twenthe is de tentoonstelling 'Paden naar het paradijs'.
In maart- april gaan er busladingen kinderen naar toe vanuit Borne. Vervolgens gaan op school kunstenaars met hen aan het werk om de indrukken te verwerken in een eigen kunstwerk. Ik schrijf met 16 klassen, van groep 5 tot 8, verdeeld over negen scholen, een gedicht.

In groep 5/6 schrijf ik met hen over een concreet beeld of schilderij dat ze zich herinneren (uiteraard laten we de afbeeldingen nog even de revue passeren). Uit het totaal van over de 100  zijn ongeveer 15 kunstwerken geselecteerd voor de kinderen; een actrice, verkleed als de werkster van het Museum leidt hen daar langs.
Boeiend om te merken wat de kinderen zich herinneren, en wat ze kiezen om over te schrijven: de ijsberen voeren de top 10 aan, op ruime afstand gevolgd door der appel van Eva (of was het nou die van de werkster Patricia?), de toren van Babel (al kennen weinigen dat verhaal) en het meisje in het bos - en de bloemkool. Adan en Eva zijn niet favoriet.

Ze moeten kiezen uit drie perspectieven: in het schilderij kruipen (bv. de appel van Eva worden), er tegen praten of het beschrijven.
Gisteren had ik een klas waarin kinderen in hun gedicht twee kunstwerken combineerden: de ijsbeer ging naar de toren van Babel, het meisje in het bos werd een ijsbeer, de bedroefde vrouw werd getroost door de paardenbenen. Dan is het oppassen om er geen verhaal van te maken!