Bij mij duurde het een paar weken voor ik gewend was aan het nieuwe ritme.
Heel veel thuis zijn met zeeën van tijd, je zou zeggen dat er geen betere voorwaarde bestaat voor veel schrijven. Maar kennelijk is dat toch niet voldoende.
Je hoofd moet er ook leeg voor zijn. Niet teveel zorgen over ziek worden, naasten, boodschappen en anderhalve meters. Niet teveel chagrijn over wat je allemaal mist.
En niet teveel in beslag genomen worden door nieuws nieuws nieuws, stijgende en dalende lijnen, inzichten, tegenstrijdigheden.
De eerste weken zat ik gekluisterd aan krant en tv, en was mijn geest vooral consumptief.
Nu begint er weer wat te stromen af en toe, en ik heb ook manieren gevonden om de kraan een beetje open te zetten: elke dag vrij schrijven bijvoorvbeeld, 1 pagina lang.
Oud werk dat niet af is, eindelijk afmaken en in mappen stoppen. Medeschrijvers opzoeken per mail, hen vragen om feedback en meelezen met hun schrijfworstelingen.
Alles helpt een beetje. En nu begin ik zelfs weer aan mijn project, een boekje over mijn werk.
Vanmiddag zal mijn rondzendmail vooral tips bevatten om aan het schrijven te blijven. Want of de leuk geplande schrijfdagen door kunnen gaan...dat weet nog niemand!
Reageer
Door op Verzenden te klikken gaat u akkoord met onze Privacyverklaring (AVG)