Een schrijfdag op locatie, 23 augustus 2023

• Miriam Janssen -
• 24/08/2023  |  Comments (0)

---

Gisteren was het weer zo'n dag waarop ik denk: 'Wat heb ik toch een heerlijk vak!'
Vooraf is er best veel werk aan zo'n schrijfdag op locatie (organisatie en inhoud). Maar als we dan bij elkaar zijn, is het ook voor mij een beetje vakantie.
De foto is niet die van de hut van gisteren, maar het lijkt er wel op. We hadden naast de Theetuin een ruime 'hut', half open, met zicht op de weides, de paarden en bokken, het appelboompje.
En daarover ging het soms dan ook in de teksten van de acht schrijvers en schrijfsters.

Wat doen die bokken op dat hoge bouwsel, hoe houden ze zich staande, is dit vriendelijk gedrag of wordt er geconcurreerd? Waar doet dit aan denken?
Dat ene kleine appeltje aan dat ielige boompje , is dat altijd zo geweest of waren er betere tijden? Een van de cursisten mijmerde, door al de besloten weitjes in het kleinschalige landschap, terug naar de weidse weiden in het Friesland van zijn jeugd, en de schok van daaruit weg te moeten omdat vader ergens anders ging werken. Een klein wit vlindertje vloog mee met het meisje met de betraande ogen - of volgde zij de vlinder?
En zo gaan de associaties hun gang in het hoofd en de tekst van cursisten. Het is mooi hoe realiteit en fictie zich op zulke dagen mengen en de schrijvers brengen op een plek of bij een emotie die niet gepland zijn. Ogen, oren en intuïtie openen zich - en het hart. Alles is goed vandaag.

Ondertussen werden we voorzien van hapjes en drankjes die ik heerlijk zou willen noemen. Maar dat mag niet, oefenden we, dat is een niet filmisch woord! Dus heb ik het over kleine ronde chocolade vormpjes met slagroom van binnen, naar taartjes hartig en zoet, versierd met gele en oranje oostindische kers, naar kleine kopjes geurige koffie en grote glazen thee, naar flatgebouwtjes van gestapelde tostsnedes in een rood en groen bedje fris. www.theetuindriene.nl, ik kan de plek aanbevelen!

Natuurlijk moet ik als docent bewaken dat ik mijn zorgvuldig uitgedachte programma uitvoer of bijstel, opletten dat de tijden van eten en drinken niet strijden met die van het schrijven, kijken wie er weg is en of we weer kunnen beginnen. Ik ga langs bij de schrijvers, denk mee, bemoedig. Als iedereen werkt aan de langere opdracht in de middag, is het heerlijk stil en hoor ik de woorden en de fantasie zoemen, verheug me op de voorleesronde waarin ze gedeeld worden. Met elkaar geven we aan het eind van de dag onze beleving bij de voorgelezen teksten, en soms wat feedback op een vraag van de schrijver. Dank Bert, Gerrit, Charlotte, Herma, Mirte, Anne, Cis en Romee!