De dikke dronken domme gelaarsde kat: : poëzie schrijven met groep 6.

• 22/04/2011  |  Comments (1)

---

De dikke dronken domme gelaarsde kat: poëzie schrijven met groep 6.

 

We zijn samen op onderzoek, de kinderen van groep 6, de juf en ik. Een plattelandsschool in Twente.

Ze voelen aan dat de dichter van 'Frinkel' (een oud speelgoedbeest) heel veel van zijn knuffel houdt, hoewel ie kapot is en stinkt. Hoe weten we dat? Het staat nergens. Je hoeft niet alles te vertellen (uit te leggen), maar je kunt het laten zien.

Stomverbaasd zijn ze dat eindrijm niet altijd hoeft, en soms zelfs verboden is: als het leidt tot `rijmziekte', dwangmatig rijm.

Samen toveren we een saaie zin om in een `filmpje', met de korte regels van een gedicht. 'het dier gaat over straat' verandert stap voor stap in: `De dikke domme gelaarsde kat/zigzagt en zwalkt dronken/over de oprijlaan van de koningin'. Een gedicht heeft vaak korte regels, kan beginrijm hebben in plaats van eindrijm. Je kunt iets herhalen, je moet niet alles uit te leggen; je maakt een `filmpje'.

 

Met al deze kennis vallen de kinderen aan op een geliefd dier/knuffel van henzelf. Nee niet `ziet en lief uit' maar: `heeft een heel klein zwart stipje in de nek'; niet 'ik vind hem lief', maar `hij ruikt naar mij'. Er is zoveel mogelijk om de dierbaarheid uit te drukken, en ze pikken het snel op. 'Juf, moet ik naar de rijmdokter? `vraagt een jongetje. Ik vind het niet nodig, hij is trots.

Stille tranen om een dier dat niet meer leeft, `hij sliep altijd naast mij'. Luidruchtige tranen om een paard. Voorzichtig informeer ik of hij weg is, of  dood. "Nee, maar hij is zo lief".