Soms voel ik mij net een vroedvrouw, een vroedvrouw van de taal. Terwijl mijn cursisten wachten, persen, juichen, schreeuwen, sta ik langszij en schat in wat ik bij kan dragen: stilte? aanmoediging? Goede broedplaats? Strenge bijsturing? Inspirerende opdrachten?
Dit alles, en dat op de juiste plaats en het juiste moment. Dat is mooi werk. Vorige week was ik weer aanwezig bij minstens acht bevallingen van acht schrijfsters van 23 tot 80 jaar, tijdens de schrijfretraite in Buurse (zie ook gastenboek).

 

Maar hoe staat het met mijn vroedvrouwen, mijn baringen? Komende dagen gaan we naar Gent, en behalve dat we de stad bezoeken, bezoek ik Daniël Billiet. Hij is een Vlaamse poëziedocent en schrijver-dichter, die ik hoogacht. Hij heeft het concept van mijn derde dichtbundel voor mij gelezen, en maandag ga ik zijn reactie horen. Ik vond het al een eer dat hij dit werk wilde doen, want noodgedwongen is hij zuinig met zijn tijd. 
Ik ken hem als streng maar rechtvaardig en nu vind ik het spannend om met mijn nog niet geboren kind voor controle naar deze vroedman te gaan. Wordt vervolgd.